Het wereldberoemde museum Hermitage Sint-Petersburg, is ontstaan in 1764 uit de verzameling van Catharina de Grote. Zij kreeg namelijk meer dan 300 schilderijen van ene Johann Ernst Gotzkowsky, die zijn schulden niet meer kon betalen. Voorts was zij zeer actief op veilingen in Europa, waar zij duizenden schilderijen kocht, mede uit privé-collecties. Daardoor ontwikkelde ze een enorm grote collectie. Iets waar Tsaar Peter de Grote mogelijk trots op geweest was, omdat hij immers was begonnen met de verzameling. Meerdere opvolgers van Catharina de Grote vergrootten de verzameling met diverse interessant aankopen. En uiteindelijk werd het museum door tsaar Nicolaas I in 1852 voor het publiek opengesteld.

Hermitage Sint-Petersburg

In de Hermitage vindt u tegenwoordig ook maar liefst 20 schilderijen van onze eigen Rembrandt. Eéntje méér dan het aantal dat het Rijksmuseum in de collectie heeft! Waarschijnlijk het meest bekende schilderij wel ‘Naakt van Danaë’, dat in 1985 met zwavelzuur werd beschadigd door een verwarde bezoeker. Het Hermitage museum in Sint-Petersburg is een erg aantrekkelijke bestemming voor reizigers en geïnteresseerden uit de hele wereld. Getuige het aantal websites dat veel informatie heeft over het museum, naast een fiks aantal sites dat reizen er naar toe organiseert.

Hermitage Sint-Petersburg - Rembrandt van Rijn - Danaë 1636-1643

Rembrandt – Public domain, via Wikimedia Commons

De Hermitage Sint-Petersburg, inmiddels verspreid over meerdere gebouwen, heeft heel wat geschiedenis weten te overleven. Zo werd in de Eerste Wereldoorlog de gehele collectie tijdelijk geparkeerd in Moskou. Vervolgens werd het toenmalige hoofdgebouw in gebruik genomen als hospitaal. Pas in 1921 keerde de collectie terug vanuit Moskou naar Sint-Petersburg. Dat het even duurde had ook te maken met de revolutie van 1917 waarbij de Tsaar afgezet werd. Dat bracht bovendien een min of meer onverwachte uitbreiding van de collectie met zich mee. Doordat alle kunstwerken genationaliseerd en onderdeel werden van de musea Hermitage én het Winterpaleis van de Tsaar. Aanvullend in de jaren daarna werden ook nog eens vele privé-collecties toegevoegd aan de musea.

Uitgebreide collectie

Dat het inmiddels om een immense collectie ging werd wel duidelijk toen er maar liefst zo’n 500 kunstobjecten van de Hermitage naar Moskou werden getransporteerd. Dit als onderdeel van de herinstallatie van Moskou als hoofdstad van het Russische rijk. Dit gebeurde in 1927 en er waren vele stukken bij van zeer bekende kunstenaars als Rembrandt, Van Dyck, Rubens, Paolo Veronse en Nicolas Poussin. Aan het begin van de jaren dertig kwamen er nog eens op dezelfde manier, zeventig schilderijen bij. En de Hermitage van Sint-Petersburg verloor nog meer, namelijk zo’n vijftig werken van diverse grote schilders, doordat de communistische organisatie Antiquariat deze verkocht aan buitenlandse verzamelaars. Niettemin is de Hermitage tegenwoordig gelukkig weer rijkelijk gevuld.

Er gaat wat af maar er komt ook wat bij

Het scheelde niet veel of de Hermitage Sint-Petersburg was nog veel meer kunstwerken kwijtgeraakt doordat Hitler in de Tweede Wereldoorlog opdracht gaf om tijdens het Beleg van Leningrad werkelijk alle gebouwen te vernietigen. De Hermitage liep weliswaar schade op, maar de belangrijkste stukken waren reeds tijdelijk veilig gesteld achter de Oeral. Als snel na de capitulatie, in november 1945, werd de Hermitage opnieuw geopend voor het publiek. Het herstel van het door de Duitsers fors geschonden gebouw heeft echter nog enkele jaren geduurd.

Hermitage Sint-Petersburg

Maar er kwam gelukkig ook weer wat bij, in de Hermitage, toen er zo’n ruime 300 schilderen vanuit het Staatsmuseum voor Nieuwe Kunst in Moskou (tegenwoordig het Poesjkin Museum) kwam. Hierbij zaten diverse schilderijen van Cezanne, Renoir, Matisse, Picasso en Monet. Deze kwamen oorspronkelijk uit een collectie van twee Russische kunstverzamelaars.

Er is dus bijzonder veel te zien in de Hermitage, en ook al is het geen dagtripje om erheen te reizen en alles te bekijken, toch is het zeer de moeite waard. De gebouwen zijn ongekende schoonheid en leveren een bijzonder tijdsbeeld. De collecties zijn uiterst fraai en herbergen vele beroemde werken van even zo beroemde schilders.